ESU Ae 6/6 SBB elektrische locomotief

(levertijd 3-7 dagen, afhankelijk van type)

De lcomotieven zijn zowel voor AC (wisselstroom, middengeleider) als DC (gelijkstroom) geschikt. Standaar worden de locomotieven ingesteld op AC. De sleper kan eenvoudig verwijdert worden (zonder schroeven) en met een schakelaar wordt de loc omgezet naar DC.

Na de Tweede Wereldoorlog werden op de Zwitserse Gotthardlijn nog steeds de beroemde "Krokodillen" of andere oudere locomotieftypen ingezet. Om te voldoen aan de toegenomen treinbelastingen en de wens voor hogere snelheid gaven de Zwitserse Spoorwegen (SBB) opdracht voor de ontwikkeling van een draaistellocomotief zonder loopassen. Technisch moest deze gebaseerd zijn op de Ae 4/4 van de Bern-Lötschberg-Simplon-Bahn (BLS). De ontwikkeling werd geleid door SLM en BBC, die in 1952 de prototypen Ae 6/6 11401 en 11402 aan de SBB overdroegen. De zes tractiemotoren van alle Ae 6/6-locomotieven leveren een vermogen van 4300 kW en versnellen de locomotief tot 125 km/u. Als aandrijving koos men voor de internationaal beproefde BBC-veringsaandrijving. Als nieuwe trots van de Zwitserse spoorwegen werden de locomotieven voorzien van doorlopende chromen lijsten, met aan de voorzijde, links en rechts van het Zwitserse kruis, een kortere, naar buiten toe afgeschuinde chromen sierlijst, door de Zwitsers "Schnauz" genoemd.

De wapens en namen van beide Gotthard-kantons werden in 1953 aangebracht. De vanaf 1955 geleverde serie-locomotieven, na uitgebreide tests met de twee prototypes, werden onmiddellijk bij levering gedoopt. De serie-locomotieven verschilden opvallend door een aangepaste dakuitrusting met een nieuwe hoofdkast en het ontbreken van deuren naast de bestuurderscabine. Bij de prototypes werden deze deuren aanvankelijk afgesloten, en rond 1970 volledig verwijderd om de zijwanden aan te passen aan de serielocomotieven.

Vanwege roestschade onder de chromen sierlijsten bestelde de SBB vanaf nummer 11427 de Ae 6/6 zonder chromen versiering. In de jaren 1980 kregen veel locomotieven een rode kleur en in de jaren 1990 werden de bestuurderscabines herzien. Vanaf 2003 werden de bestuurderscabines van de locomotieven die voor verder gebruik bedoeld waren grondig verbouwd, waardoor bijvoorbeeld de ruitenwissermotoren, die voorheen boven de voorruiten zaten, naar beneden werden verplaatst. De meest opvallende uiterlijke verandering was echter de herschildering van enkele gemoderniseerde locomotieven in rood/blauw met een groot SBB-Cargo-logo.

Model:

• Opbouw en frame van metaal
• Digitaal hefbare en neerlaatbare stroomafnemers
• Koppeling in NEM-schacht met kinematische geleiding
• Klokankermotor met vliegwiel
• Aandrijving via cardan-/schroefwieloverbrenging op vier assen, vier antislipbanden
• LokSound 5 decoder voor DCC, Motorola®, M4 en Selectrix-bediening
• Zelfstandige aanmelding bij centrales met RailComPlus®- of mfx®-functionaliteit
• Universele elektronica met sleper en schuifschakelaar voor omschakeling tussen
  tweeleider- en middenleiderbedrijf
• PowerPack-condensator voor ononderbroken stroomvoorziening
• Twee hoogwaardige luidsprekers met grote klankkasten voor optimale geluidskwaliteit
• Gedigitaliseerde originele geluiden van een Ae 6/6
• Piepgeluid bij langzame bochten door bochtsensor
• Richtingsafhankelijk lichtwissel, treinkantig frontsignaal uitschakelbaar, Zwitserse frontsignalen schakelbaar, verlichting in bestuurderscabine en bestuurderspaneel, machinistenruimteverlichting
• Remvonken bij hard remmen
• Meerdelige draaistelafdekkingen met talrijke apart gemonteerde onderdelen
• Losse handgrepen en treeplanken, geëtste doorloop aan de voorzijde
• Vrij doorzicht in de gedetailleerde machinistenruimte
• Fijn gedetailleerde, meerkleurig uitgevoerde bestuurderscabine met machinistenfiguur
• Geveerde buffers
• Toebehoren voor bufferbalk, evenals een tweede koppeling zijn bijgevoegd
• Minimale berijdbare radius = 360 mm
• Lengte over buffers = 211,5 mm